De Schilderswijk met Ayla en Myriam / Lenneke Overmaat - Trancity

Voor het project ‘Publieke Ruimte - Publieke Zaak’, ben ik op zoek naar plekken en initiatieven in de Schilderswijk die van betekenis zijn voor bewoners en die zichtbaar gemaakt kunnen worden in het publieke domein. De vraag is ook hoe je die plekken zo kunt organiseren dat er nieuwe vormen van organisatie en eigendom ontstaan. De komende maanden doe ik af en toe verslag van mijn ontmoetingen in de wijk.

Op een van mijn wandelingen kom ik Ayla en Myriam tegen, twee Marokkaanse tienermeiden met hoofddoek, die tegen het hek van een plantsoen leunen. Ik vraag hen wat zij van het plantsoen vinden. Ayla en Myriam hebben daar wel een mening over.

Er moeten banken komen omringd door bomen voor moeders, speeltoestellen voor kinderen, de kale grasheuvels moeten verdwijnen voor speelgroen en looppaden. Dan is de overlast, die de omwonenden nu hebben van hangjongeren, ook meteen opgelost want voor hen is die plek dan niet meer aantrekkelijk.  Ze vinden hun plein (Het Vermeerpark) aan de andere kant van de Schilderswijk veel beter ingericht en op hun enthousiaste uitnodiging loop ik met hen mee die kant op. Onderweg leveren ze overal commentaar: hier op de Hoefkade is het ’s avonds echt veilig,  op het Tenierplantsoen, een fantastisch plein, is het in de zomer altijd druk, vooral ook bij de kinderboerderij, onze school (Johan de Wittcollege) is top, superleuk al die winkels en het is hier altijd druk en levendig op straat.

Blijven of vertrekken?
En dan zijn we beland op hún plein, één van de grootste van de meer dan 15 pleinen in de Schilderswijk. Ze leggen mij uit dat het hier elke zomeravond bomvol zit met barbequende buren; Marokkanen, Surinamers, Turken, Nederlanders, allemaal op hetzelfde plein en in een hele goede sfeer. Ik moet echt langskomen tegen die tijd; je kunt gewoon mee eten. Het geheim van dit plein is volgens hen dat er een apart veld is voor jongeren om te sporten en een eigen plek voor kinderen. Ook zijn er banken en je kunt in het wijkgebouw wat drinken en naar de wc. Dé succesfactoren volgens deze jonge stedenbouwkundigen in spe. Op mijn vraag of ze in de toekomst weg willen uit deze wijk, kijken ze mij met stomverbaasde ogen aan. Nooit van ons leven want het is hier superleuk.  De heersende mening is dat iedereen vertrekt uit de Schilderswijk als ze de kans krijgen. Op straat hoor je toch ook een ander verhaal.