Debat 'De levendige stad' / Simon Franke - Trancity
Gisteravond, 10 april, was dan eindelijk het debat ‘De levendige stad’, naar aanleiding van het spraakmakende boek ‘Terug naar de stad’ van Jos Gadet. Kern van het debat was Amsterdam Nieuw West en hoe dat stadsdeel al dan niet onderdeel wordt van de ‘urban fabric’ van de binnenstad. Uitrollen van het centrum stedelijk milieu of uitbouwen van de eigen suburbane stedelijkheid.
Het debat kwam voort uit een heftige discussie op Twitter. Zie #dls12 en #terug naar de stad. Stad_Forum Amsterdam pikte die discussie op en organiseerde een fysieke bijeenkomst. Aan alle twitterverkeer tijdens en na de bijeenkomst te zien was het een ‘topdebat’. Leuk en levendig was het zeker en zoals initiatiefnemer Wouter Veldhuis meldde na afloop was het alleen al goed om deskundigen en bewoners uit Nieuw West en uit de binnenstad eens bij elkaar in één gesprek te hebben. Okay, dat is zeker de moeite waard. Maar over de uitkomst van het gesprek ben ik toch wat ambivalent. Zijn we inhoudelijk nu ook verder gekomen? Met het verhaal van speciale gast Charles Landry was niks mis; voor de lezer van zijn boeken zelfs een prettig herkenbaar pleidooi voor menging en gedifferentieerde strategie. Maar toch net te algemeen om echt nieuwe perspectieven te bieden. Logisch, je kan van Landry na een middagje fietsen ook niet zo heel veel meer verwachten. Jos Gadet zette nog eens in verkorte vorm de inhoud van zijn boek neer. Ook logisch, wat zou hij anders moeten doen. En daarna dus veel deelnemers uit de zaal die bijdroegen aan het gesprek. Nogmaals, ik heb me niet verveeld en hoorde veel zaken langskomen waar ik instemmend bij kan knikken. Maar des te meer drong de vraag toch op: hoe nu verder?
Uit de hele discussie de laatste maanden proef ik dat er in Amsterdam in feite geen serieus gesprek wordt gevoerd tussen de verschillende partijen over de wijze waarop de stedelijke dynamiek in Nieuw West kan worden versterkt. Ik krijg niet de indruk dat centrale stad, stadsdeel, DRO, corporaties over dit onderwerp wel eens aan tafel schuiven; of anders weten ze de uitkomst van dat gesprek goed te verbergen. Het debat van gisteravond leek daarmee een beetje de afronding van een discussie, terwijl het echte werk nu zou moeten beginnen. Bij een echt gesprek mogen de pleitbezorgers van de ‘urban fabric’ wat mij betreft wel wat meer oog hebben voor de eigen vorm van verstedelijking die de tuinsteden al ondergaan, al was het maar omdat ze ook zelf zeggen dat de stedenbouwkundige structuur van de naoorlogse stad die urban fabric niet kan bedienen. En degenen die de eigenheid van Nieuw West koesteren mogen wel iets meer oog hebben voor de problemen die Nieuw West kent. Wat dat laatste betreft waren gisteravond de ondernemersstemmen uit Nieuw West die duidelijk maakten dat het ontbreekt aan kritische massa (en kapitaal) verhelderend. Landry begreep niet waarom die twee zo scherp tegenover elkaar worden gezet, en daar heeft hij wel een punt. En bij zowel het uitrolverhaal als bij het vertrouwen op de eigen dynamiek verbaast het me dat er uitsluitend wordt gesproken over een soort economische dynamiek die zus of zo werkt. Dat mag waar zijn, maar de lokale overheid staat toch niet buitenspel? We hebben de laatste jaren iets te vaak de achteroverleunende overheid langs zien komen. Maar inmiddels geloven we toch weer in een faciliterende en participerende overheid? Al was het maar bij de voortzetting van het gesprek over de levendige stad.
(Foto: Ivan Nio uit 'Atlas Westelijke Tuinsteden Amsterdam')